Kapłan, kibic, reformator

Treść

Dzisiaj mija dziesiąta rocznica śmierci ojca Władysława Augustynka, jednego z najsławniejszych w Nowym Sączu kapłanów. Ten jezuita, przez ćwierćwiecze związany z parafią Najświętszego Serca Pana Jezusa, zapisał się w historii miasta nie tylko jako oddany swej misji duszpasterskiej kapłan, ale i jako wielki kibic sportowy oraz ksiądz niewahający się występować z reformatorskimi koncepcjami. To on skutecznie sprzeciwił się koncepcji niektórych "nawiedzonych" radnych, którzy usiłowali ulicę, przy której znajduje się plebania parafialna, przemianować z 1 Maja na św. Ignacego Loyoli. To on, jako felietonista "Głosu Sądeckiego", wystąpił z obrazoburczą na pozór, ale mającą swoje umocowanie w prawie kanonicznym tezą, że ścisły post obowiązuje katolików wyłącznie dwa razy w roku: w Wielki Piątek oraz w środę popielcową. To on, będąc nawet w zaawansowanym już wieku, jawił się jako powiernik szarpanych wątpliwościami religijnymi młodych ludzi. Życiową pasją ojca Augustynka był jednak sport. Swoją miłość dzielił między siatkarki i piłkarzy Sandecji. Tych drugich odwiedzał przed meczami w szatni, motywując ich do skuteczniejszej gry "łapówkami" w postaci czekolad, bombonierek, czasem nawet uciułanych banknotów o... jednodolarowych nominałach. Bardzo przeżywał też spotkania toczone w leciwej salce przy ul. Kolejowej przez panie z sekcji piłki siatkowej. Te nie zapomniały o swym sympatyku, co roku, w kolejne rocznice jego połączenia się z Panem, zdobiąc grobowiec jezuicki wiązankami kwiatów. Ojciec Władysław nie ograniczał się do biernego kibicowania. Do legendy przeszły jego rajdy i strzały wykonywane podczas batalii futbolowych nowosądeckiej śmietanki towarzyskiej, toczonych m. in. na słynnym, nieistniejącym już Wembley w Kurowie. Ojciec Władysław Augustynek był jednak nade wszystko żarliwym kapłanem, swoją postawą dającym wiernym przykład katolickiej moralności. Jaki taki pozostanie na zawsze w pamięci sądeczan. (dw) "Dziennik Polski" 2007-12-12

Autor: wa