Praca daje im poczucie pełni życia

Treść

O możliwościach zatrudnienia osób niepełnosprawnych rozmawiamy z Zofią Wcisło – prezes Stowarzyszenie na Rzecz osób Niepełnosprawnych „Gniazdo” w Starym Sączu.
Ilu podopiecznych zrzesza obecnie stowarzyszenie?
W styczniu upłyną 4 lata od kiedy nasze Stowarzyszenie na Rzecz osób Niepełnosprawnych „Gniazdo” zostało założone – informuje jego inicjatorka prezes Zofia Wcisło - W tej chwili mamy zrzeszonych 100 podopiecznych, 35 osób regularnie przybywających w dziennym Środowiskowym Domu Samopomocy w Cyganowicach, jak i 10 klubowiczów, którzy w oczekiwaniu na wolne miejsca w ośrodku gościnnie go odwiedzają. Do stowarzyszenia przyjmowane są osoby niepełnosprawne od 18 roku życia.

Z jakim rodzajem niepełnosprawności są to osoby?
Głównie są to osoby niepełnosprawne pod względem intelektualnym. W większości przypadków są one w stanie żyć ze sporą dozą samodzielności, bardziej z zapewnioną partnerską pomocą niż opieką.

Jaką Pani widzi szansę dla podopiecznych w kwestii ich rozwoju zawodowego?
Osoby z zaburzeniami psychicznymi nie są skazane na życie w odosobnieniu i utrzymywanie się jedynie z renty. Mogą być aktywne zawodowo. Dlatego moim marzeniem jest umożliwienie im podjęcia zatrudnienia. Chcielibyśmy jako stowarzyszenie stworzyć warunki, dzięki którym podopieczni uzyskają wsparcie przy poszukiwaniu pracy oraz nauce nowych zawodów. Osoby sprawne i niepełnosprawne powinny mieć jednakowe szanse na rynku pracy, ale każda rekrutacja jest inna, a idealnego świata na razie nie ma.

Zamierzeniem Pani jest pomoc osobie niepełnosprawnej w kwestii zatrudnienia. W jaki sposób chcę Pani to urealnić?
Obecnie jako stowarzyszenie chcemy założyć działalność gospodarczą, mającej na celu możliwość zatrudniania osób niepełnosprawnych, którzy w głównej mierze wykonywaliby odpłatnie usługi takie np. jak: sprzątanie, malowanie, opiekowanie się osobami przewlekle chorymi wymagającymi stałej opieki itd. Pomysłów mam wiele, ale o szczegółach poinformuje wtedy, gdy nic nie stanie na przeszkodzie, aby założyć tą działalność. Planujemy także uruchomić sklepik, w którym moglibyśmy sprzedawać rękodzieła, które są wytwarzane podczas zajęć terapeutycznych. Chciałabym dodać, że zatrudnieni niepełnosprawni będą pracować wraz z pełnosprawnym asystentem.

Na czym polega praca asystenta osoby niepełnosprawnej?
Asysta to pomoc w czynnościach niemożliwych lub trudnych do samodzielnego wykonania przez pracownika niepełnosprawnego na stanowisku pracy. Asystentami mogłyby być osoby pełnosprawne mające problem ze znalezieniem zatrudnienia np. z powodu wieku. Ludziom tym należą się równe szanse oraz takie same prawa, jakie posiadają pozostali członkowie społeczeństwa, dlatego z pomocą asystenta osoba niepełnosprawna staje się w 100% pełnosprawna w pracy.
 
Jaką rolę Pani zdaniem odgrywa praca podejmowana przez osoby niepełnosprawne?
We współczesnym świecie jesteśmy świadkami istotnych zmian w podejściu do upośledzenia umysłowego. Wiele zdziałała również wiedza o niezbędnych warunkach kompleksowego postępowania w celu poprawy rozwoju intelektualnego i osobowości oraz dojrzewania społecznego a także o formach niezbędnego wspierania w codziennym życiu. Dlatego, aby osoby niepełnosprawne mogły osiągnąć poczucie pełni życia, to muszą czuć się społecznie potrzebni. Założeniem stowarzyszenia było i nadal jest to, czego oczekują od społeczeństwa osoby niepełnosprawne, aby nie wzbudzać litości lecz udowodnić, że są zdolni do różnego rodzaju osiągnięć, dzięki czemu pozostają w zapewnieniu, że są pełnosprawnymi
w społeczeństwie.

Jakich użyłaby Pani argumentów, aby lokalna społeczność korzystała z usług osób niepełnosprawnych?
Podjęcie przez te osoby pracy to nie tylko korzyść dla osoby niepełnosprawnej. To przede wszystkim doprowadza do integracji społecznej. Ludzie uczą się wspólnego obcowania
z niepełnosprawnymi. Dowiadują się jak powinni zachowywać się w towarzystwie osoby niepełnosprawnej, gdyż mało kto wie, że należy wobec takiej osoby postępować tak samo jak to robimy pracując z osobą pełnosprawną. Nadrzędnym celem stowarzyszenia jest tworzenie wspólnoty lokalnej, zacieranie granic do świata osób niepełnosprawnych.

Rozmawiała Aleksandra Nalepa

Autor: AN