Wielki Post - Jan Paweł II
Treść
Wielki Post „zadaje” nam, każdemu z nas, w szczególny sposób nasze własne człowieczeństwo. Każe nam przezywać, każe nam urzeczewistniac to człowieczeństwo w ściślejszej koncentracji. Tę koncepcję uzyskujemy wówczas, gdy staramy się bardziej świadomie „być sobą wobec Boga”.
„Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 6,1).
A więc Wielki Post – to koncentracja teocentryczna; teocentryczna koncentracja na człowieku!
Na gruncie tej koncentracji praktyka Wielkiego Postu zaleca nam rozwijać trzy podstawowe kierunki, w których wyraża się duchowość człowieka, a przede wszystkim jego wola i wolność.
Kierunek „na zewnątrz” – jako panowanie nad sobą: zwycięstwo woli nad ludzką zmysłowością. Czyli „post”.
Kierunek „ponad siebie”, w którym wyraża się transcendentalny charakter naszego ducha. Czyli „modlitwa”.
Kierunek „ku drugim”, w którym ludzkie „ja” otwiera się „dla drugich”. Czyli „jałmużna”.
„Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 6,1).
A więc Wielki Post – to koncentracja teocentryczna; teocentryczna koncentracja na człowieku!
Na gruncie tej koncentracji praktyka Wielkiego Postu zaleca nam rozwijać trzy podstawowe kierunki, w których wyraża się duchowość człowieka, a przede wszystkim jego wola i wolność.
Kierunek „na zewnątrz” – jako panowanie nad sobą: zwycięstwo woli nad ludzką zmysłowością. Czyli „post”.
Kierunek „ponad siebie”, w którym wyraża się transcendentalny charakter naszego ducha. Czyli „modlitwa”.
Kierunek „ku drugim”, w którym ludzkie „ja” otwiera się „dla drugich”. Czyli „jałmużna”.
Jan Paweł II
7 III 1984 – Msza św. przy katakumbach św. Kalista.
Autor: wa